Sosyal medya artık 7’den 70 ‘e hepimizin hayatımızın bir parçası. Kimileri için faydalı, etkin ve maddi gelir sağlıyorken kimileri için sadece sosyal bir ihtiyaç. Hem de öyle bir ihtiyaç ki… Kullandığımız tüm hesaplar hepimizin önemli eşyası gibi. Oradaki görüntümüz, ne paylaştığımız nelerden bahsettiğimiz, desteklediğimiz beğendiğimiz sayfalar konular vs hepsi bizim kimliğimizle ilgili bir sürü ipucu veriyor. Hal böyle iken çoğu kişide de bu durum ‘sosyal bir baskı’ yaratıyor. Mesela, orada bulunma nedenimiz bazılarımız tarafından normal hayattan daha ciddiye alınıyor.
Az alınan beğeni sayısı,yapılmamış ya da beklenen sayıya ulaşılmamış yorum sayısı psikolojik baskı noktasında kişiye anksiyete boyutuna varan duygu dalgalanmaları yaşatabiliyor.Burada vereceğim örnek okuduğum bir haberle ilgili olarak yurt dışında yaşayan,İnstagram hesabında paylaşımlarının eskisi kadar beklenen beğeni sayısı almadığı gerekçesiyle yoğun kaygı ve yalnızlık korkusu nedeniyle bir genç kızın atak geçirdiğini okudum.Elbette ki rahatsızlığının tek nedeninin yalnızca bu duruma bağlamak doğru olmayabilir fakat durumun vahimliğiyle ilgili bize biraz ipucu verebilir.Ne oldu da bu durumdayız?Belki Türkiye’de bu kadar trajik haberler okumuyoruz ama yavaş yavaş kendimizi yalnızlaştırıyoruz bu artık net bir gerçek.Onaylanma hissimiz var. Elbisemiz beğenilsin, gülüşümüz beğenilsin, gittiğimiz yer, yazdığımız okuduğumuz ne varsa ortaya koyduğumuz her aktivitemiz fark edilsin takdir edilsin istiyoruz. Peki ama neden?Sosyal olma arzusu mu?
Mutsuzken harikayım,süperim diyenler mi dersiniz ,bulunduğu ortamdan nefret eden ama saatlerdir inanılmaz zaman geçirdiğini iddia edenler mi dersiniz saymakla bitmez.Mutluysak ya da mutsuzsak bundan sosyal medya arkadaşınıza ne?Kimseye tam olarak duygu durumumuzun raporunu veriyor muyuz? Örneğin bir yakınımız nasıl olduğumuzu sorduğunda canımız konuşmak istemediğinde nasıl geçiştirebiliyorsak burada bizim ‘’harika ‘’ ya da ‘’muhteşem’’ mutlu olduğumuzu söylememiz konusunda bizi mecbur bırakan ne?İşte tam da burası.’’Egomuzun işte ben buradayım ,o an gerçekle alakası olmasa da çok mutlu olmayı,çok gezmeyi,harika vakit geçirmeyi ,mükemmel ortamlarda bulunmayı herkes kadar hak ediyorum ve bunu da herkesin bilmesini istiyorum’’un başka bir adı.Yeni kuşak kullanıcılarda ‘’birilerine mesaj gönderme ‘’ de var ama bunu elbette ki kimin kime yolladığını ,kime laf dokundurmak istediğini anlayamıyor.Burada tek ödül var ‘’like’’.Yaptığım ,paylaştığım her şey beğenilsin. Eğer beğenilmiyor ise kendini bu durumda sorgulayanlar, mutsuz olanlar için söyleyebileceğim tek şey kendilerine odaklanmaları.
Başkalarının beğendiği ya da onayladığı bir hayatı yaşamadığımız gibi günlük hayatımızda kimseden durmadan emir almadığımız gibi kendimizi de buna mecbur bırakmazsak çok daha kendimize odaklanacağımız bir hayatımız olur..Etrafınızda yakın arkadaşlarınız varsa onlarla yapacağınız 10 dakika bile olsa samimi sohbet, internet ortamının gerçek yalnızlığını az da olsa unutturacaktır. İnternette geçirdiğimiz zamanı yavaş yavaş azaltmak başlangıç adımı iyi bir fikir olabilir.
Hepinize mutlu, kaygısız bir hafta dilerim.
