MODANIN GELECEĞİ
Moda son yıllarda inanılmaz derecede yön değiştirmiştir. Bireysel olarak kendini ifade etmenin yükselişi, ‘’modanın demokratikleşmesini’’ harekete geçirmiştir. Tüketici daha önce olmadığı kadar çok seçeneğe sahiptir ve ‘’daha fazla dinlenilmektedir.’’ Müşteriler artık ‘’tanımlanmak’’ için, etek boylarının ve neyin ‘’kabul edilebilir’’ olup neyin olmadığının söylenmesine gönüllü değillerdir.
Modanın kalbinde ikiye bölünme vardır: Bunlar ortama uyum sağlama arzusu ve ortamda dikkat çekme arzusudur. Görünümler kültürler arasında farklılıklar göstermektedir. Örneğin Çin, ve Hindistan’daki orta sınıfa doğru olan güçlü yön değişiklikleri, gelişmelerindeki bu safhada, ortama uyum sağlama arzusunda, ifadesini bulma olasılığı yüksektir. Çünkü Çinli ve Hintli tüketiciler, daha geniş ve küresel değerlerle kimlik bulmanın faydasını algılamaktadırlar. “Şık ve rahat’’ bir A.B.D tarzı, İkinci Dünya Savaşı’nı takip eden A.B.D askerlerinin “kot giyim’’ tarzının kısmen Avrupa ve İngiltere’de benimsendiğini aynı şekilde kabul etmektedirler. Başka birinin tarzının benimsenmesi, bir diğer kültürün değerlerinin kabul edilmesi için olan arzuyu (algılanmış başarı ve gücün paylaşılması arzusu) işaret etmektedir.
Son günlerde “gelişmiş” Batı’nın medyasında somutlaşan, bir başkası olma arzusudur. Şöhret giyimi, tümüyle yeni bir kategori olarak görülmektedir. Moda her zaman modern ve modaya uygun olma arzusuyla sürüklenmiştir. Neredeyse tek başına mor rengi benimseten Kraliçe Victoria’nın inanılmaz etkisinden şımarık Hilton kardeşlerin hayatlarına, her zaman başkalarının tarzına öykünmek için bir arzu varolmuştur.
Öyleyse gelişmiş ve yeni gelişen kültürlerde, ortama uyum sağlamak oldukça önemlidir. Moda üretimi, temsil ettikleri potansiyel karı çoğaltmak için önemli detayları ve ürünleri yerine koymaya çalışan bu sürece bağlıdır. Denklemin bir diğer yanı, yaratıcılığın, dikkat çekme ve farklı olma arzusunun hedefidir. Sürünün bir takipçisi olarak değil de sıra dışı olarak görülme ihtiyacı, modanın en önemli motorudur. Bu durum, aynı zamanda modanın riskli yanıdır. Yaratıcılık, sıklıkla sınırsız türleri yeniden geri dönüşüme sokmaktadır ve ısmarlama “couture” butiklerinin kalbindeki tasarımcılar her yeni tasarımın başında, becerilerini ifade ederken, aynı zamanda daha önceki tasarımcıların becerilerini ve tarzlarını da harekete geçirmektedirler. Tom Ford tasarımları Gucci’nin mirası olmasaydı bu kadar arzulanır ve övgü alır mıydı? Galliano, Dior arşivi olmaksızın bu kadar “radikal” olarak görülür müydü? Bunların herhangi biri para imkanı olmaksızın ve bu tasarımcıların becerilerinden, hayal gücünden istifade edebilen çok az kadının zevki olmaksızın mümkün olur muydu? Ismarlama butikleri ve “güçlü” işletmelerin asıl işi, her zamanki faaliyetlerinden daha fazla, aksesuar, renkli ve esanslı suyu devasa karla satmak olmuştur. Bu zeminde giyim, tüketim için sonsuz bir dizi görsel sağlayarak bir markanın algılanan değerini hareket ettirmek için var olmaktadır.
Artık mesele podyumdan alınan detayların sokak modasına kopyalanmasından çok uzaktadır. Sokak modası, çoğu zaman podyumdan daha ileridedir. Zara, sadece modacıları kopyalamakla ayakta kalamazdı. Modacılar, sokak modası, hızlı moda ve üreticilerin hepsi sokak tarzından etkilenmektedir. Bireysel tüketicinin piyasada olanla yaratıcı olma becerisi, bu durumun anahtarıdır. Büyük şirketler, yenilikçi, farklı kaynaklardan veya kültürlerden kıyafetleri özgün bir ifade yaratmak için bir araya getiren hazır giyime uyum sağlayan bireyleri bulmak için servet harcamaktadırlar.
